Kort getest: Yamaha Niken

Paar weken geleden, een berichtje van Maxxmoto. “Jean, testdag met de Niken. Goesting?” De Yamaha Niken? Dat driewielig creatuur dat online wordt uitgescholden voor Multipla der motorfietsen? En of dat ik goesting had! Want ging Yamaha echt zo’n controversiële machine op de markt brengen als ze er niet rotsvast in geloofden? En de reacties, foto’s en filmpjes na de eerste persintroductie logen er ook niet om. Ik dus, samen met een tiental andere nieuwsgierigen, naar Tubize voor een speeddate.

Hoe je het ook draait of keert, de Niken heeft een merkwaardige smoel. Niet evident om aan die drie wielen te wennen. En een beetje logisch dat mensen afknappen op basis van de looks alleen. Wie wil nu twee wielen vooraan als je een motorrijbewijs hebt? Vooroordelen aan de kant, het halfuurtje theoretische intro uitzitten en dan: rijden!

De eerste meters stapvoets van de parking af voelen raar. Dat de twee voorwielen ophangen aan een lijvige constructie met onder meer twee vorkpoten per wiel (vier vorkpoten in totaal dus!), dat voel je. Het is meer dan wennen, het is echt input geven, sturen.

Maar van zodra de snelheid iets toeneemt, verandert alles. En een nieuwe wereld gaat voor je open. Dit is motorrijden, maar dan net even anders. De voortrein biedt ontzettend veel grip, waardoor je binnen de kortste keren harder door de bochten scheurt dan je voor mogelijk houdt met je gewone tweewieler. Vooral als het wegdek vuil, nat of oneffen is, wordt die massa grip nog duidelijker. Op de Niken hoef je je niet in te houden in de bocht, nope, gewoon heel hard doorjakkeren.

En dat doorjakkeren gaat prima, want met de 115 pk sterke driecilinder die we ondermeer kennen van de Yamaha Tracer 900 heeft de Niken ook nog eens een fenomenaal blok.

De achterkant heeft het soms even moeilijk om te volgen. En dat is helemaal de voorkant z’n schuld. Doordat je vooraan zoveel grip hebt en dus met enorm veel vertrouwen door de bochten kan, ga je veel vroeger en harder op de gas. Het achterwiel breekt dan wel eens uit. Niet echt een probleem gelukkig, de voorkant trekt je wel in het juiste spoor. Heb je niks liever dan een uitbrekende achterkant: de tractiecontrole kan uit.

De Niken gunt je een hellingshoek van 45°. Lijkt voldoende voor sportief rijden, maar tijdens m’n testrit van ruim anderhalf uur zit ik meermaals over die 45°: het geschuur van de voetsteuntjes is niet te negeren. Om maar te zeggen hoe snel je meegaat in de aparte rijstijl van de Niken, en hoe weinig gewennigstijd je nodig hebt om z’n limieten (en z’n voetsteuntjes) af te tasten, zelfs op een wegdek waarop je dat met je gewone tweewieler niet eens zou overwegen.

Samengevat: de Yamaha Niken heeft me redelijk hard verbluft. Unieke bochtenervaring dankzij de rijkelijke grip van de voorwielen en het vertrouwen dat je daardoor krijgt. Dat in combinatie met die 847 cc driecilinder: vuurwerk. Erg benieuwd hoe hij rijdt op circuit (ook al is hij daarvoor niet gebouwd) en in haarspeldbochtparadijzen. Misschien proberen om er eentje te versieren voor een langere periode en een uitgebreidere review. Hallo Yamaha?

Fotografie: Jonathan Godin, Julien Mahiels.
En nog een dikke merci aan Maxxmoto voor de uitnodiging.