Test: Husqvarna 701 Enduro

Tijdens de Ardennen Challenge stak Chris ons de ogen uit met z’n Husqvarna 701 Enduro. Wij zwetend en zwoegend op onze zware allroads, terwijl meneer met de vingers in de neus volgde. De Morvan Allroadtrip van Stefenduro leek me dan ook een mooie gelegenheid om te ervaren of die Husky echt zo’n makkelijke machine is.

De naam Husqvarna zegt de gemiddelde baanmotard misschien niet veel. Motorcross(liefhebb)ers weten wel beter. Het Zweedse merk heeft een rijke enduro- en motorcrossgeschiedenis. In de jaren 60 en 70 rijfde het de ene na de andere wereldtitel binnen. Eind jaren 80 kwam het motormerk in moeilijkheden. Na omzwervingen bij Cagiva, MV Agusta en BMW vond het in 2007 onderdak bij Stefan Pierer. Jawel, de Oostenrijker die ook bij KTM heel wat in de pap heeft te brokken.

Logisch dus dat er merkbaar KTM-bloed door de Husqvarna-aderen stroomt tegenwoordig. Met 74 pk en 71 Nm bij 6.750 toeren verbleekt de 701 Enduro dan wel naast pakweg een KTM 1190 Adventure of een BMW R 1200 GS, maar je hoeft er in de eerste meters maar even de zweep op te leggen en direct duikt dat ietwat zotte KTM-karakter op. In tweede het gas vol opendraaien? Gegarandeerd het voorwiel in de lucht. Een flink pak energieker dan verwacht dus. De ruwe loop onderin, die ik ook ervaarde bij de KTM 1050 Adventure en 1290 Super Duke GT, getuigen eveneens van KTM-afkomst.

Door de kruisbestuiving tussen de twee merken zou je misschien denken dat de Husqvarna 701 Enduro gewoon een vermomde KTM 690 Enduro is. Laat je niet misleiden. Het motorblok is nieuw en komt van de KTM 690 Duke, en ook op andere vlakken kreeg de Husky een upgrade ten opzichte van de KTM 690 Enduro. De WP-vering is bijvoorbeeld beter en langer. 275 mm veerweg zorgt ervoor dat offroad heel wat oneffenheden weggefilterd kunnen worden. Ook een strook asfalt die bijna voor offroad kan doorgaan verteert deze Husqvarna opvallend makkelijk. De standaardsetting zat voor mij al goed. Mocht je toch andere wensen hebben, dan kan je zowel voor als achter de vering instellen.

Stukje autostrade? 120 haal je vlot en meer zit er ook in, maar dan wordt het een gevecht tegen de wind. De stabiliteit zit tegen die snelheid nog helemaal snor. Links en rechts hoorde ik klachten over het zadel dat te hard zou zijn. Ja, het is hard. Te hard? Ik heb al baanmotoren met onaangenamere zadels getest. Een zitsessie van anderhalf uur op de 701 vond ik alleszins geen marteling. Wel een marteling: na een paar dagen offroad het zadel proberen schoonkrijgen. Haast een onmogelijke taak, vooral het witte en gele deel.

Wil je een heel eind van huis – ik zeg maar wat: in Midden-Frankrijk – gaan offroaden, dan kan je in principe met de 701 ernaartoe rijden. Let wel: weinig comfort en nul windbescherming. Je hebt dus een flinke dosis karakter nodig als je autostradekilometers gaat vreten, maar het kan wel.

Meer fun valt uiteraard op binnenwegen te vinden. Deze Husky is niet de meest spontane bochtenvreter en heeft wat aanmoediging nodig om in de bocht te vallen, waardoor je geneigd bent ‘m agressiever te behandelen. Erg vindt hij dat niet. Kan hij meer de hooligan uithangen. Snedig uitaccelereren, volgende bocht aanvallen, zo lust hij het graag.

Offroad dan, want daarvoor koop je deze fiets uiteindelijk. Laat me beginnen met te zeggen wat een verschil dit is ten opzichte van een zware allroad. M’n 800 GS weegt ruim 200 kg, de 701 Enduro met volle tank 160 kg. Veertig kilo minder die je echt wel voelt. Als je allroadvrienden je uitmaken voor valsspeler als je met een 701 Enduro komt opdagen voor een offroadrit, dan kan ik ze moeilijk ongelijk geven. Maar het zijn verwijten die je er graag bijneemt, want bij het eerste technische stuk kan jij speels sporen wisselen, gemakkelijker je evenwicht houden en relaxter rijden dan die allroadrekels. En een misstap corrigeer je vlotjes, terwijl je met een 1200 GS misschien tegen de vlakte zou gaan.

De positie op de motor is goed. Persoonlijk had ik iets rechter willen staan (gelukkig is een setje risers zo gestoken), maar de benen klemmen mooi om de body zodat je makkelijk met de knieën kan sturen.

De perfecte offroader is de 701 Enduro echter niet. De gasaanname vraagt enige gewenning. Die is, ondanks ride-by-wire, redelijk bruut. Daardoor bestaat de kans – en de snelle koppelopbouw vergroot die kans alleen maar – dat je in het begin een paar keer aan het gas blijft hangen. Vooral bij offroadsituaties die je op een of andere manier verrassen. Was bij mij alleszins het geval. Dat leidde bijna tot een botsing met m’n voorligger. Mijn reddingsactie betaalde ik cash: tegen de vlakte, een joekel van een blauwe plek op m’n heup.

Modeljaar 2017 heeft trouwens geen mappings meer, wat de 2016-Husky wel nog had. Daarmee beschikte je – naast de standaard mapping – over een sport- en regenmapping. Hiermee kon je de brute gasaanname misschien enigszins ontwijken. Oorzaak van de verdwijning is de nieuwe generatie LC4-blok met een andere ECU.

In totaal viel ik tijdens de Morvan Allroadtrip drie keer, waarvan twee keer serieus hard. Enige schade viel dus niet uit te sluiten. De standaard handkappen bleken niet van de meest robuuste makelij, maar buiten wat krassen kwamen ze de reis goed door. Een stuk van de plastic kuip moest wel vervangen worden om deze 701 er weer deftig te laten uitzien. Totale kostprijs om ‘m terug “nieuw” te zetten: 200 euro. Schappelijke prijs voor twee forse opdoffers.

Hoe dan ook zou ik de standaard handkappen vervangen door exemplaren mét een metalen beugel. De bodemplaat mocht ook wat meer omvang hebben, om meer protectie te bieden. En nu we toch aan het mekkeren zijn: de zijpikkel is erg lang, waardoor parkeren dikwijls gesukkel is, en de tankdop achteraan is ook niet zo praktisch. Geen probleem zonder bepakking, maar met een volgestouwde achterkant kan het een ander verhaal worden.

Om altijd makkelijk aan de tankdop te kunnen, heeft Husqvarna een tailbag met een handig quicklocksysteem. Kostprijs: 147,80 euro, exclusief het frame van 84,28 euro. De tas kan je met een rits vergroten van 12 tot 18 liter. Voor de zekerheid heb ik de tailbag tijdens het offroaden met een extra spanriem vastgemaakt. Er zijn ook twee zijtassen van 15 liter elk, voor 296,57 euro, exclusief het frame van 296,57 euro. En nu we toch over prijzen bezig zijn: de basisprijs van de Husqvarna 701 Enduro is 9.640 euro.

De voortreffelijke hydraulische Maguro koppeling krijg je gewoon standaard. Licht, fijngevoelig en verstelbaar. Perfect voor offroad gebruik. Het Brembo-remhendel mag er ook wezen. Eveneens verstelbaar en vooraan goed doseerbaar. En de abs is uiteraard uitschakelbaar. In de optielijst vind je bovendien een dongle waarmee je vooraan de abs geactiveerd laat en achteraan uitschakelt.

Over de remmen gesproken: de voorrem mocht op asfalt kordater zijn. De enkele remschijf schiet hier net tekort. De achterrem blokkeert offroad iets te makkelijk. Zou iets minder lichtgeraakt mogen zijn.

De display is miniem en bevat amper info: snelheid, tijd en twee triptellers. Bij stilstand krijg je er de km-stand, gemiddelde snelheid en ART (oftewel het aangenomen aantal draaiuren) bij. Geen versnellingsindicator, geen toerenteller. Nu ja, geen ramp. Want eens je op onverhard rijdt en je recht op de voetsteunen staat, heb je toch geen oog meer voor je display en rij je volledig op gevoel.

Besluit

De Husqvarna 701 Enduro is een kleine duivel-doet-al. Offroad kan hij makkelijk mee, en al helemaal als je met een bende allroads meerijdt. Tussen lichte enduro’s zal het vooral van het mannetje erop afhangen. Stuurgedrag, stabiliteit en wendbaarheid zitten allemaal snor en wie van een allroad op deze Husky stapt zal offroad merken hoe vergevingsgezind en makkelijk hij is. Misschien zal je risers willen, en andere handkappen en een grotere bodemplaat, maar de basics zitten goed. Asfalt hoef je evenmin te mijden. Voor lange autostraderitten moet je karakter hebben, maar op elk ander terrein heeft de 701 een pak fun te bieden.

Pluspunten

+ Wendbaar, vergevingsgezind, beheersbaar
+ Opmerkelijk pittig blokje
+ Verrassend inzetbaar, zowel off- als onroad

Minpunten

– Te lange zijpikkel
– Nogal brute gasaanname (en ook: oppassen voor aan-de-gas-hangers)
– Voor autostraderitten heb je karakter nodig (of een aanhangwagen als je ver van huis wil gaan offroaden)

Technische specificaties

Motor

Bouwwijze: Eencilinder viertaktmotor
Cilinderinhoud: 692,7 cm³
Boring: 105 mm
Starter: Elektrische starter
Versnellingsbak: 6 versnellingen
Primaire overbrenging: 36:79
Eindoverbrenging: 15:45
Koppeling: APTC(TM)-slipperkoppeling, hydraulisch bediend
EMS: Keihin-EMS met RBW, dubbele ontsteking
CO2-uitstoot: 98 g/km
Verbruik: 4,21 l/100 km
Maximaal vermogen: 55 kW (74 pk) bij 8.000 tpm
Koppel: 71 Nm bij 6.750 tpm

Chassis

Bouwwijze frame: Chroom-molybdeen stalen trellisframe, gepoedercoat
Voorvering: WP-USD Ø 48 mm 4CS Closed Cartridge
Achtervering: WP-monoschokdemper met Pro-Lever linksysteem
Veerweg voor: 275 mm
Veerweg achter: 275 mm
Voorrem: Brembo zwevende tweezuigerremklauw met schijf
Achterrem: Brembo zwevend gemonteerde enkelzuigerremklauw met schijf
Diameter remschijf achter: 240 mm
Balhoofdhoek: 63 °
Wielbasis: 1504 ± 15 mm
Bodemvrijheid: 280 mm
Zithoogte: 910 mm
Tankinhoud: ca. 13 l